ธรรมะวัดออสติน

ธรรมะออนไลน์

อัปปะมาทะระตา โหถะ สะจิตตะมะนุรักขะถะ

ทุคคา อุทธะระภัตตานัง   ปังเก สันโนวะ กุญชะโร

ท่านทั้งหลาย จงยินดีในความไม่ประมาท  จงตามรักษาจิตของตน

จงถอนตนขึ้นจากหล่ม ดุจช้างที่จมลงในเปือกตม ถอนตนขึ้นได้ ฉะนั้น

ธรรมบท นาควรรค

มะลิตถิยา ทุจจะริตัง   มัจเฉรัง ทะทะโต มะลัง

มะลา เว ปาปะกา ธัมมา   อัสมิง โลเก ปะรัมหิ จะ

ความประพฤติเสียหายเป็นมลทินของสตรี ความตระหนี่เป็นมลทินของผู้ให้

ความชั่วทุกชนิดเป็นมลทิน  ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

ธรรมบท มลวรรค

อะสัชฌายะมะลา มันตา   อนุฏฐานะมะลา ฆะรา

มะลัง วัณณัสสะ โกสัชชัง   ปะมาโท รักขะโต มะลัง

มนต์ทั้งหลาย มีอันไม่ท่องบ่นเป็นมลทิน เรือนมีความไม่หมั่นเป็นมลทิน

ความเกียจคร้าน เป็นมลทินของผิวพรรณ ความประมาทเป็นมลทินของผู้รักษา

ธรรมบท มลวรรค

อะจะริตวา พรัหมะจะริยัง   อะลัทธา โยพพะเน ธะนัง

ชิณณะโกญจาวะ ฌายันติ  ขีณะมัจเฉวะ ปัลละเล

พวกคนเขลา ไม่ประพฤติพรหมจรรย์ ไม่ได้ทรัพย์ในคราวยังเป็นหนุ่มสาว

ย่อมซบเซาดังนกกะเรียนแก่ ซบเซาอยู่ในเปือกตมที่หมดปลา ฉะนั้น.

ธรรมบท ชราวรรค

ยัง อุสสุกกา สังฆะรันติ   อะลักขิกา พะหุง ธะนัง

สิปปะวันโต อะสิปปา วา   ลักขิกา ตานิ ภุญชะเร

ผู้ไม่มีบุญ ขวนขวายรวบรวมทรัพย์ใดไว้เป็นอันมาก

ผู้มีบุญจะมีความรู้หรือไม่มีความรู้ก็ตาม ย่อมใช้สอยทรัพย์เหล่านั้น

ขุททกนิกาย ชาดก ติกนิบาต

สุสสูสา สุตะวัฑฒะนี   สุตัง ปัญญายะ วัฑฒะนัง

ปัญญายะ อัตถัง ชานาติ   ญาโต อันโถ สุขาวะโหติ

การฟังดี เป็นเหตุให้การฟังเจริญ  การฟังเป็นเหตุให้เจริญปัญญา

บุคคลจะรู้ประโยชน์ก็เพราะปัญญา  ประโยชน์ที่บุคคลรู้แล้ว

ย่อมนำสุขมาให้  ดังนี้แล..

(จุนทเถรคาถา) ขุททกนิกาย เถรคาถา ทุก

อะหัง นาโควะ สังคาเม   จาปาโต  ปะติตัง สะรัง

อะติวากยัง ติติกขิสสัง   ทุสสีโล หิ พะหุชชะโน

เราจักอดทนต่อคำเสียดสีของเคนอื่น  เหมือนพญากุญชรในสนามรบ

อดทนต่อลูกศรที่ปล่อยออกไปจากคันธนู ฉะนั้น  เพราะคนส่วนมากเป็นผู้ทุศีล

ธรรมบท นาควรรค

มาโวจะ ผะรุสัง กัญจิ   วุตตา ปะฏิวะเทยยุ ตัง

ทุกขา หิ สารัมภะกะถา   ปฏิทัณฑา ผุเสยยุตัง

อย่ากล่าวคำหยาบแก่ใครๆ  ผู้ถูกท่านด่าว่า จะโต้ตอบท่าน

การพูดจาก้าวร้าวกัน เป็นเหตุก่อทุกข์ การทำร้ายตอบจึงตกถึงท่าน

ธรรมบท ทัณฑวรรค

อะถะ ปาปานิ กัมมานิ    กะรัง พาโล นะ พุชฌะติ

เสหิ กัมเมหิ ทุมเมโธ   อัคคิทัฑโฒวะ ตัปปะติ

คนพาล เวลาทำความชั่วหาสำนึกผลของมันไม่ คนทรามปัญญาย่อมเดือดร้อน

เหมือนถูกไฟไหม้  เพราะกรรมชั่วของตน

ธรรมบท ทัณฑวรรค

นะ ตาวะตา ธัมมะธะโร   ยาวะตา พะหุ ภาสะติ

โย จะ อัปปัมปิ สุตวานะ   ธัมมัง กาเยนะ ปัสสะติ

สะ เว ธัมมะธะโร โหติ   โย ธัมมัง นัปปะมัชชะติ

บุคคลไม่นับว่าผู้ทรงธรรมด้วยเหตุเพียงพูดมาก ส่วนผู้ใดถึงได้สดับตรับฟังน้อย

แต่เห็นธรรมด้วยใจ ไม่ประมาทในธรรม ผู้นั้นแล.. เรียกว่า ผู้ทรงธรรม

ธรรมบท ธัมมวรรค

โยคา เว ชายะเต ภูริ    อะโยคา ภูริสังขะโย

เอตัง เทวธาปะถัง  ญัตวา   ภะวายะ วิภะวายะ จะ

ตะถัตตานัง นิเวเสยยะ   ยะถา ภูริ ปะวัฑฒะตีติ

ปัญญาใดเกิดมีได้ เพราะความเพียร  เสื่อมไปเพราะไม่พากเพียร

บุคคลรู้ทางเจริญและทางเสื่อมของปัญญา ๒ ประการนั่นแล้ว

ควรตั้งตนไว้โดยวิถีทางที่ปัญญาจะเจริญ  ดังนี้แล..

ธรรมบท มรรควรรค